Pierwsze dni Powstania Warszawskiego. Budowa b...

Pierwsze dni Powstania Warszawskiego. Budowa barykady na ulicy Miodowej. Od Krakowskiego Przedmieścia zbliżają się Niemcy. Wszyscy, niezależnie od wieku i płci wiedzą, że Niemców nie można przepuścić. Wszyscy, jak mogą, pomagają przy budowie barykad, które są coraz wyższe. Wyzwoleni Żydzi w obozowych pasiakach pracują z całych sił. Traktowani są jako symbol wyzwolenia z niewoli. Okoliczna ludność patrzy na nich z sympatią. Z różnych punktów zaczynają przybywać grupy powstańców. Zbliżają się też Niemcy i coraz gęściej padają kule na barykady. Ostrzał Niemiecki jest bardzo silny. Już są pierwsi ranni i zabici. Ale po pewnym czasie atak niemiecki zostaje odparty. Na barykadach zapanowała radość. Wśród rannych i trupów są też ludzie w pasiakach. W walce tej brało udział około dwudziestu kilku osób w obozowych pasiakach. Autor wspomnień i jego obozowy towarzysz Dawid Edelman postanawiają sprawdzić, ilu ludzi w pasiakach zostało zabitych. Zanim jednak zaczęli swój obchód usłyszeli krzyki ,,Żydzi,Żydzi, psia krew" a następnie dwa strzały. I oto padło jeszcze dwóch Żydów ubranych w pasiaki. Obok nich stało dwóch mężczyzn z pistoletami w dłoniach i krzyczało: " nie potrzebujemy Żydów! Wszystkich należy zabić!" Rozpoczęło się poszukiwanie innych Żydów, a okrzyki "śmierć Żydom!" mieszały się z okrzykami radości ze zwycięstwa. Autora wspomnień i jego towarzysza -Dawida Edelmana-uratowali inni, obecni przy tych wydarzeniach, Polacy, którzy nieomal siłą wciągnęli ich i innych znajdujących w pobliżu Żydów, do domów. Po tym wydarzeniu zmieniono Żydom ubrania, by nikt nie mógł ich tak łatwo zidentyfikować.