Pracowników szopu Schultza zapędzono na podwór...

Pracowników szopu Schultza zapędzono na podwórze bloku szopowego Leszno 76. Pierwszym widokiem, jaki ujrzeli, były zwłoki 4-letniej dziewczynki, która została zastrzelona przez Ukraińca, gdy bawiła się na podwórzu. Podczas kiedy Schmidt razem z innymi robotnikami był na podwórzu, Leokadia z synkiem,swoją siostrą i matką Jadzi ukryły się w swoim mieszkaniu (wszystkie przebywały na terenie bloku nielegalnie). Matka Jadzi ukryła się na antresoli, a Leokadia z siostrą w kredensie. Synek cichutko leżał w łóżeczku. Ponieważ w pewnej chwili zaczął płakać, wystraszona matka wyszła z kredensu i przesiedziała z dzieckiem na ręku na tapczanie. Słyszała odgłosy selekcji z podwórza. Na szczęście Ukraińcy nie wyłamali drzwi. W mieszkaniu obok zastrzelili w łóżku sparaliżowaną staruszkę. Tymczasem Schmidt bez legitymacji został wyrzucony do grupy osób na Umschlagplatz. Wtedy Duży zwrócił się do przechodzącego Schultza, wymienił nazwisko Schmidta i powiedział, że zabierają najlepszego krojczego. Schmidt zawołał swego zastępcę Michla . Ten kazał krojczemu Schmidtowi wystąpić. Wodzinowski, Koszutski i Hase ujęli się za nim. Schultz polecił mu wrócić do grupy pracujących. W tym samym czasie dał się słyszeć płacz synka Schmidta. Cała grupa stała akurat pod balkonem Schmidtów. Robotnicy chrząkaniem i szuraniem zagłuszyli płacz. Były to trzecia blokada w szopie w ciągu pięciu dni.

Schmidt, Leokadia, Cudem przeżyliśmy czas zagłady