Gucia, kucharka, przychodziła do pracy bardzo...

Gucia, kucharka, przychodziła do pracy bardzo wcześnie. Pod kotłami był już zapalony ogień. Grzała się w nich pierwsza woda. Jarzyny był już obrane i przygotowane (poprzedniego dnia). Po pewnym czasie w kuchni zainstalowano ogromny, obmurowany kaflami kocioł do gotowania. By go umyć jedna z pracujących w kuchni kobiet boso wchodziła do środka. W kotle tym można było za jednym razem ugotować pęczak dla 2000 porcji zupy. Po rozpaleniu pod kotłem, dokręcało się (hermetycznie) przykrywę, wygarniało się spod kotła wypalone węgle a rozpalone do czerwoności kamienie wystarczały, by proces gotowania doprowadzić do końca. Po dwóch godzinach wszystko było miękkie i nierozgotowane. Jeden z pracowników wiadrem lub innego rodzaju czerpakiem umocowanym na długim drągu przenosił gęstą zawartość z tego kotła do mniejszych kotłów. Następnie, do tej gęstej masy, dodawano wrzątek i doprowadzano zupę do odpowiedniej gęstości. Dodawano do tego omastę z oleju i podsmażoną cebulę. Jeden z pomniejszych garnków był wnoszony do sali jadalnej. Tam stawiano go na podwyższeniu i stąd wlewano zupę na talerze przynoszone przez kelnerki.