Chaim Kołodziański załatwił dla siebie i dla c...

W pamiętniku Ada inaczej opisuje tę sytuację. Pisze, że w styczniu 1943 r. upadła na ulicy i uderzyła się, miała dużą ranę nad okiem. Było coraz gorzej – zbierała się ropa i konieczna była operacja. Następnego dnia Ada została w domu; gdy usłyszała kroki Niemców na schodach, wyskoczyła przez okno z pierwszego piętra na kupę śniegu, i pobiegła do ojca do szopu. Była coraz bardziej chora, miała prawie 40 stopni gorączki, dostała zapalenia mięśni. Wówczas postanowiono wyprowadzić ja z getta na leczenie po stronie aryjskiej.