Wywiad USC 13384 – Emil Herman

Emil Edward Herman, ur. 06.12.1931 w Warszawie, syn Pawła (Pinchasa) i Sary z d. Sankiewicz. Miał o 6 lat młodszą siostrę Helenę. Dzieciństwo spędził w Katowicach. Ojciec prowadził sklep z galanterią, rodzinie dobrze się powodziło - mieli samochód z szoferem. Pod koniec sierpnia 1939 r. przyjechali do Warszawy, do rodziny Sary. Ojciec poszedł na wschód, trafił na Syberię, do polskiego wojska i do Palestyny; odnaleźli się w 1949 r. Emil został z matką i siostrą w Warszawie, później w getcie. Matka, która miała bardzo dobry aryjski wygląd, i jej siostra, wychodziły z getta, wyjeżdżały poza Warszawę, organizując żywność dla całej rodziny. Emil w lecie był wysyłany z getta na wieś. Był w Nowym Wiśniczu. W 1942 r. matka zorganizowała dla niego węgierskie papiery oraz sfinansowała mu przejście na Węgry ze znajomym. Emil znalazł się w Budapeszcie, trafił do sierocińca dla polskich dzieci w Vac, gdzie dotrwał do końca wojny. Odnalazła go ciotka, a potem matka. Byli w Rumunii, później przez Niemcy wyjechali do Izraela, a w latach 50. do Kanady. W latach 60. przeniósł się do USA, był profesorem ekonomii.

USC Shoah Foundation – The Institute for Visual History and Education Leavey Library 650 West 35th Street, Suite 114 Los Angeles, CA 90089-2571
https://vhaonline.usc.edu

oraz
https://www.pbs.org/wgbh/frontline/article/ed-herman-my-warsaw-ghetto-memories/