Relacja 301-5293; w Archiwum ŻIH

Relacja Jana Klappera, rocznik 1930. Po wybuchu wojny wraz z rodzicami i rodzeństwem uciekł z Krakowa do Lwowa; po wkroczeniu Niemców w sierpniu 1941 ginie jego matka i średni brat. Starszy brat podjął decyzję, aby Jan wrócił do Krakowa, gdzie w getcie przebywał ich ojciec. Ten umieszcza syna u dawnej gosposi w Borku Fałęckim. Ojciec i brat giną; chłopiec pozostaje bez środków do życia. 26 października 1942 trafia do getta krakowskiego, skąd ucieka w marcu 1943. Z bratową wyjeżdża do Warszawy, gdzie wuj załatwia mu kolejne kryjówki. Po powstaniu wraz z opiekunkami pozostał w Warszawie, gdzie ukrywał się w bunkrze w okolicach pl. Napoleona (dzisiejszy plac Powstańców Warszawy). Relacja spisana tuż po wojnie, oznaczona jako NN.