Relacja 03/2538; w Archiwum Yad Vashem

W chwili wybuchu wojny Teresa Glejzer mieszka we Lwowie, z mężem, synem i córką. Jej bliscy giną kolejno; przeżyje tylko druga córka Teresy, która przed wojną wyjechała do Palestyny. Teresa trafia do getta lwowskiego; brat namawia ją na wyjście na aryjską stronę. Dociera do Warszawy, mieszka przez pewien czas w hotelach, napastowana przez szmalcowników. Właścicielka pensjonatu, Bilińska, umieszcza Teresę w Błoniu, u kuzynki, Hanny Grudzińskiej. W 1945 Teresa Glejzer wyjeżdża do Wrocławia, na prośbę córki odnajduje ją rabin Kahane. W 1947 Teresa emigruje do Izraela.
Relację spisała w 1963 roku w Izraelu Ida Gliksztajn.