Imię: Edzio Nazwisko: Reibscheid-Feliks

Przed wojną mieszka w Krakowie. Jest synem Róży Reibscheid-Feliks i Mariana Reibscheida, inżyniera. W czasie okupacji Reibscheidowie wyprowadzają się do Wawrzeńczyc; Marian Reibscheid pracuje w majątku Makocice, u Bukowskich. Donosi na nich znajomy Polak; jednak wszyscy inni ich kryją, udaje im się uciec Niemcom. Przedostają się do Krakowa, potem do Warszawy. Matka przebiera Edzia za dziewczynkę, nosi blond perukę, przyszytą do czapki: ma zły wygląd i rude włosy. Reibscheidowie proszą o pomoc RGO, zajmuje się nimi Jadwiga Goetel. Mieszkają kilka miesięcy u niej, potem w schronisku RGO. W czasie powstania Marian Reibscheid zostaje zastrzelony, Edzio z matką uciekają z transportu do Pruszkowa, mieszkają we Włochach. Tam Edzio bierze udział w zabawie z innymi dziećmi, rzucają kamieniami. Jeden z nich trafia w niemiecki samochód. Matce udaje się wybronić Edzia, Niemiec bije ją jednak, przez co traci później słuch.