Imię: Bronisława Nazwisko: Markowicz

Córka Arona Zamiecznikowskiego i Matli z domu Goldfrad. Przed wojną mąż Bronisławy, Daniel Markowicz, jest właścicielem fabryki obuwia; mają synka (ur. 1936). Na początku okupacji Markowiczowie tracą fabrykę i mieszkanie. Są w getcie, pracują w szopie Toebbensa. W czasie Wielkiej Akcji (6 września 1942) Bronisława zostaje zabrana z synkiem na Umschlagplatz; po kilku dniach wyciąga ją stamtąd Toebbens. 22 września Niemcy zabierają jednak Daniela Markowicza, a także brata i szwagra Bronisławy – giną w Treblince. W lutym 1943 Bronisława wychodzi na aryjską stronę, z synkiem, szwagierką i jej dzieckiem. Ukrywają się u przyjaciół, Dutkiewiczów: w ich mieszkaniu ukrywa się pięcioro Żydów. Wacław Dutkiewicz działa w AK, dba o konspirację, stara się, aby jego lokatorzy mieli dobre warunki życia. Jego żona, Helena pracuje w magistracie, załatwia dowody tożsamości. Po wybuchu powstania Wacław Dutkiewicz wyjeżdża do żony, do Świdra; mieszkający u niego Żydzi zostają, zamknięci w archiwum biura Dutkiewicza. W pobliżu kamienicy jest Niemiecki Dom Żołnierza, nie mogą wychodzić z domu. Uwalnia ich wejście Rosjan w styczniu 1945. Po wojnie Bronisława wyjeżdża do Częstochowy; wychodzi ponownie za mąż, ma drugie dziecko. Przez pewien czas mieszka w Bytomiu. W 1950 emigruje z całą rodziną do Izraela.