Imię: Jerzy Nazwisko: Koźmiński

Relacja Samuela Glazera: Wraz z ojcem i macochą opiekują się 22 Żydami schowanymi w bunkrze pod ich domkiem w Wawrze. Był związany z ruchem podziemnym, przyniósł ukrywającym się dwa rewolwery z amunicją i nauczył posługiwać się bronią palną. Został ujęty przez Niemców, ale nikogo nie wydał.
Relacja Jerzego Koźmińskiego: W 1943 r. chodził do getta załatwiać sprawy ukrywających się u nich na Tucholskiej Żydów i nawiązał znajomość z rodziną Samuela Glazera, którym miał pomóc w wyjściu z getta. Był w getcie 19.04.1943, gdy wybuchło powstanie. Udało mu się wyjść 21 kwietnia, został zatrzymany i po kilku dniach zwolniony (dwaj Żydzi, którzy z nim wyszli Schlieferstein, najprawdopodobniej zginęli). Pod koniec kwietnia rodzina Glazerów wyszła z getta, została ukryta na jakimś strychu na Woli. Stamtąd Jerzy Koźmiński przewiózł ich pojedynczo do rodziców do Wawra. Zaopatrzył ukrytych w dwa pistolety i mały radioodbiornik. Do ukrywających się przybył też syn Rachmiela Kona i rodzina Seifmanów (rodzice z kilkunastoletnim synem), która wskutek zagrożenia musiała porzucić schronienie u Marii Widawskiej. Jerzy Koźmiński pełnił też rolę łącznika między Glazerami przebywającymi w Wawrze i częścią ich rodziny ukrytą na Hożej.