Relacja O3/2996; w Archiwum Yad Vashem

Marceli Reich-Ranicki rodzi się w 1920, we Włocławku, syn kupca. W 1922 rodzina przenosi się do Berlina. W 1938 Marceli zdaje maturę i wraca do Polski; jego rodzice osiedlają się w Warszawie. W czasie okupacji Marceli organizuje niemiecki oddział sekretariatu w Judenracie. Żeni się z Teofilą Langnas. Współtworzy archiwum Ringelbluma, dostarczając kopie dokumentów wchodzących i wychodzących do władz niemieckich. W relacji dużo miejsca poświęca Czerniakowowi, wspomina także o Szeryńskim i Nossigu. Jego ojciec ginie w Treblince, w 1942, brat – w Trawnikach, w listopadzie 1943. Reich-Ranicki ucieka z żoną na aryjską stronę na początku lutego 1943. Początkowo ukrywa się u działacza PPS, który szantażuje Reichów; napastuje ich także inny szantażysta, który prowadzi ich do swojego brata, który daje Reichom schronienie do końca wojny. Po wojnie Reich jest krytykiem literackim, pisze także prace na temat życia w getcie. W 1958 wyjeżdża do RFN, mieszka w Hamburgu i Frankfurcie nad Menem.
Relacje spisała w 1967 w Izraelu Rachela Auerbach.