Imię: E. (prawdopodobnie Ewelina) Nazwisko: Koniarska

Koniarska jest mieszkanką Warszawy, w czasie okupacji przenosi się jednak z mężem do Popielowa, swojej rodzinnej wsi. Jej mąż opiekuje się dziećmi: 8-letnią córką, Haliną i 4-letnim synem, Włodziem. Koniarska zarabia na rodzinę, szmuglując żywność do Warszawy. Włodzio umiera w sierpniu 1943. W listopadzie we wsi zostaje podrzucony noworodek. Koniarscy decydują się wziąć dziecko do siebie, dają mu na imię Wiesław. We wsi mówi się, że to dziecko żydowskie. Kilka miesięcy później, prawdopodobnie na skutek donosu. Koniarskich nachodzi trzech mężczyzn z organizacji Todt. Szantażują, chcą zabić dziecko, Koniarska zasłania chłopca własnym ciałem. Napastnicy dostają trzy tysiące złotych, wódkę i zakąski. Przychodzą jeszcze dwa razy; jednak jeden z nich ginie, pozostali znikają. Po wyzwoleniu Koniarscy wracają do Warszawy; żyją jednak w ciężkich warunkach materialnych, chorują. Koniarska za radą lekarki oddaje Wiesia do domu dziecka w Soplicowie. Oddaje też na pewien czas córkę, żeby chłopiec miał kogoś bliskiego. Wiesio zostaje przeniesiony do domu dziecka w Jastrzębiu. Koniarscy odwiedzają dziecko co dwa tygodnie, bardzo dziecko kochają i zamierzają odebrać je z domu dziecka, jak tylko będzie to możliwe.