Julian i Hanna Datynerowie, Henryk Finkelstein...

Julian i Hanna Datynerowie, Henryk Finkelstein z przyjaciółką i Futerfasowie: matka i syn ukrywali się w mieszkaniu Tytusa Przybyszewskiego. Zbudowano specjalną kryjówkę, gdzie Żydzi przebywali cały dzień – wychodzili tylko nocami. Była to służbówka przy kuchni. Drzwi między nimi zamurowano, a do środka można było się dostać tylko przez otwór za szafką apteczną, w której stały zakurzone butelki z łacińskimi nazwami. W pomaganiu brały udział także żona Tytusa i jej siostra, upośledzona umysłowo. Dalsza rodzina Przybyszewskich nie wiedziała nic o tym, że ukrywają ludzi. Robili to bezinteresownie, Żydzi opłacali tylko żywność. Pewnej niedzieli w czerwcu 1943 r. wszyscy mieszkańcy domu siedzieli przy obiedzie w pokoju Przybyszewskich, gdy ktoś zaczął dobijać się do drzwi. Żydzi uciekli do służbówki. Do mieszkania weszli dwaj polscy agenci Kripo. Szukali Żydów – będąc na zabawie w mieszkaniu naprzeciwko zobaczyli obcych ludzi u Przybyszewskich. Gdy pani Przybyszewska powiedziała, że nie ma tu Żydów, agent uderzył ją w twarz. Agenci przetrząsnęli dokładnie mieszkanie, ale skrytki nie znaleźli. Wyszli, grożąc, że wrócą. Przybyszewska zaczęła błagać Żydów, by odeszli, ci jednak ją przekonali, by pozwoliła im zostać, obiecując większą ostrożność.

Relacja dotyczy głównie pobytu Juliana Datynera-Daszewskiego na Pawiaku i przygotowań 10 więźniów do spektakularnej ucieczki. Fakty te zostały opisane w książkach:
Leon Wanat, „Za murami Pawiaka” Warszawa 1960.
Marek Turkow, „Di finstere nacht in Pawiak“, Buenos Aires 1948.