Po powstaniu warszawskim Gustawa Fischgrund zn...

Po powstaniu warszawskim Gustawa Fischgrund znalazła się w Milanówku, gdzie już wcześniej jej oczekiwano. Był to dom należący do rodziny Stefanii Grabiańskiej. Zatrzymało się tam wielu uchodźców z Warszawy. Gustawa miała w Milanówku bardzo dobrych sąsiadów, ukrywali ją w czasie łapanek, ukrywali też partyzantów w schronie pod werandą. Jeden mężczyzna nawet wykonał za nią pracę, do której zmuszali Niemcy (kopanie rowów). Oficjalnie współlokatorzy nie wiedzieli, że jest Żydówką, ale tak naprawdę Stefania Grabiańska już wcześniej wszystkim o tym powiedziała, żądając zresztą wyrzucenia Gustawy z domu, ale tenże mężczyzna obronił ją i powiedział, że podpali budynek, jeśli włos z głowy spadnie. Grabiańscy jednak traktowali ją źle, cierpiała głód i chłód, wciąż dokuczała jej rana w nodze. Mimo to chodziła zbierać węgiel, który wypadł z pociągów, co groziło rozstrzelaniem, stała też nocami w kolejkach po chleb. Grabiańscy przechowywali od lat jej rzeczy, ale udawali, że należą do nich.