Imię: Menachem Nazwisko: Kipnis (3)

(1)

Twórca, autor tekstów satyrycznych i piosenek. Bardzo popularny pisarz i dziennikarz żydowski, w Polsce "drugi po Szolemie Alejchemie", wg autora.

(2)

w pomocy dla pisarzy

(3)

Kiedyś był chazanem a potem stał się współpracownikiem żydowskiej prasy i najuliubieńszym felietonistą czasopisma ,, Hajnt" (Dziś, Teraz).Przez lata recenzował i portretował swoim piórem i artystyczno-amatorską fotografią, każdą ważną osobowość, która pojawiała się w żydowskiej muzyce. Sam również, razem ze swoją żoną, przed wojną śpiewał na koncertach pieśni ludowych, w większych i mniejszych miastach na obszarze całej Polski. Nie tylko śpiewał ale również zbierał , klasyfikował i wydawał w zapisie muzycznym liczne popularne pieśni żydowskie. Wszystkie jego zbiory muzyczne jak również materiały nadsyłane przez innych muzyków i kompozytorów oraz prowadzny, przez niego, dziennik z okresu getta zostały zniszczone podczas pierwszej akcji likwidacyjnej w 1942r. Żona Kipnisa, która zginęła podczas tej akcji, nie chciała się z nimi rozstać. Przed wojną należał do administracji Związku Lteratów,zajmował się sprawami literatów pozbawionych środków do życia, potrzebujących pomocy.Po okupacji, w dalszym ciągu, zajmował się pomocą dla ludzi pióra współpracując przy organizacji wyżywienia dla literatów. Jego oddanie dla tej sprawy, jego osobisty autorytet pomagały mu w zdobyciu maksymalnej pomocy finansowej ze strony finansowych dyrektorów Jointu,którzy nie patrząc na izolację ludności żydowskiej, na drakońskie ograniczenia wprowadzone przez okupantów umieli zaktywizować potok pieniędzy do zwrotu,, po zakończeniu wojny". To dało możliwość kierownictwu stołówek literackich rozdzielania paczek z ,,suchym prowiantem" a,w niektórych wypadkach, nawet wypłacenie pomocy finansowej. Umarł na zawał serca(podobno) w okresie kiedy można było jeszcze organozować pogrzeby i toważyszyć umarłemu w jego ostatniej drodze.

(1)

Był człowiekiem bogatym, w getcie wspierał kolegów po piórze. Zmarł dwa dni ppo tym, jak zażądał od nachodzących go biedaków zostawienia w spokoju - nie mógł już słuchać pretensji, stwierdził, że jeśli go nie zostawią, wkrótce będą go odprowadzali "na Gęsią" /cmentarz poza granicą getta/.

(1)

Kapłan, Chaim Aron, Scroll of Agony. The Warsaw Diary, transl. from Hebrew and ed. by A. I. Katsh

(1) 253, (2) 84,204, (3) s.162-166,223,344