Wywiad USC 43658 - Łucja Stasiak

Urodziła się w rodzinie handlowca. Ojciec pracował w Toruniu i przyjeżdżał do domu na niedzielę. Matka z domu Kupferblum pochodziła z Warszawy, nie pracowała, dużo czytała. Miała młodszą siostrę. Chodziła do żydowskiej, koedukacyjnej szkoły, skończyła gimnazjum przed wojną. Po wejściu Niemców zaczęły się we Włocławku duże represje. Wyjechała do Warszawy, gdzie ściągnęła babcię, rodziców i siostrę. Zamieszkali na Dzielnej u siostry matki. Udzielała lekcji dzieciom zamożnych rodzin. Wyszła za mąż za Leona (?) Erlicha. Skończyła 2 lata medycyny na kursach prowadzonych w getcie przez prof, Hirszfelda. Rodzice i matka męża zostali zabrani do Treblinki. Łucję też zabrano na Umschlagplatz.z szopu. Dzięki temu, że znała rozkład szpitala na Stawki wpadła do prosektorium, schowała się głęboko pod trupy. Nie znaleźli jej, rano ubrana w fartuch wróciła do domu. Do getta wszedł Jan Wyszyński, socjalista, przyjaciel siostry, odnalazł Łucję. Miał wyrzuty sumienia, że nie uratował jej siostry, więc postanowił uratować Łucję. Dostała się do placówki wychodzącej od Szulca na Ogrodową, poza getto. Przyszli po nią koledzy i zaprowadzili do pani Herbertowej, na Grzybowską, gdzie zamieszkała. Znalazła pracę w zakładzie trykotażu na Grzybowskiej. Pracowała tam do wyzwolenia. Koledzy z GL załatwili jej metrykę osoby zmarłej, wyrobiła sobie kenkartę. Zaczęła współpracę ze specgrupą Gwardii (później Armii) Ludowej. Przed powstaniem warszawskim została wysłana na Pragę do dowództwa Armii Ludowej. Tam doczekała wyzwolenia.