Relacja O3/6912; w Archiwum Yad Vashem

Lucyna Laudersztejn, córka Józefa Rawicza, urodzona w 1922. Mieszka z rodzicami i braćmi na Grójeckiej, rodzice prowadzą sklep, restaurację i cukiernię. Rodzina jest zamożna, postępowa, w domu mówi się po polsku. Lucyna chodzi do polskiej szkoły powszechnej, jest prymuską. Po wybuchu wojny Rawiczowie muszą przekazać restaurację Treuhänderowi. Przepisują cukiernię i sklep na zaprzyjaźnioną ekspedientkę, Zofię Pstrzoch. Rawiczowie w getcie prowadzą sklep na Chłodnej. Ojciec Lucyny umiera na tyfus, ona sama wychodzi z getta w 1943, uciekając z transportu grupy robotników wiezionych na placówkę do Rembertowa. Lucyna żyje po aryjskiej stronie; opiekuje się dziećmi Rosjanki, zajmującej się szmuglem. W czasie powstania jest łączniczką i sanitariuszką. Po upadku powstania zostaje zesłana do obozu pracy w Budziszynie (Bautzen), pracuje w fabryce. Po wyzwoleniu wraca do Warszawy, wychodzi za mąż za dawnego sąsiada z Ochoty, działacza Bundu. W 1946 emigruje z mężem do Niemiec, ostatecznie wyjeżdżają do Argentyny.
Relację spisała Szoszana Ben Avraham