Relacja O3/2722; w Archiwum Yad Vashem

Leokadia Berlińska, rocznik 1917. Córka przemysłowca. Studiuje na łódzkiej wszechnicy WSH. W 1939 wychodzi za mąż za Władysława Berlińskiego. W czasie okupacji ucieka z mężem do Warszawy, jest w getcie. Wychodzi na aryjską stronę w 1942, poznaje Leona Bukowińskiego, który pomaga jej krewnym, a potem także Leokadii. Mąż Leokadii idzie do Hotelu Polskiego, udaje mu się przeżyć na Pawiaku; Bukowiński pomaga mu uciec. Na początku powstania warszawskiego Leokadia spotyka się z rodziną w bunkrze, wybudowanym w domu Bukowińskiego. Ukrywa się tam do wyzwolenia. Przenosi się z mężem do Łodzi, w 1950 emigrują do Izraela. Utrzymują serdeczne kontakty z małżeństwem Bukowińskich.
Relację opracował w 1963 Henryk Rylski.