Relacja O3/2887; w Archiwum Yad Vashem

Irena Meizel, rocznik 1909, urodzona w Warszawie, córka Eliasza i Heleny z domu Fabrykant. Ojciec jest współwłaścicielem i dyrektorem fabryki i pralni „Opus”. Irena pracuje jako sekretarka w Konserwatorium. W 1931 wychodzi za mąż za adwokata Ludwika Weissa. W 1939 jej ojciec popełnia samobójstwo w trakcie aresztowania przez gestapo. W 1940 jej mąż zostaje aresztowany, Irena mieszka z teściową w getcie. Mąż, uwolniony z Pawiaka, razem z matką ginie w czasie Wielkiej Akcji. W grudniu 1942 Irena wychodzi na aryjską stronę. Nawiązuje kontakt z Janem Żabińskim, dyrektorem warszawskiego ZOO. Zostaje asystentką Żabińskiego, pomaga mu w pracy konspiracyjnej, której celem często jest pomoc Żydom. Pracuje w wytwórni bielizny damskiej. Po powstaniu warszawskim zesłana na roboty, ucieka, do wyzwolenia mieszka u rodziny męża w Zalesiu.
Relację spisała w 1965 Miriam Peleg-Mariańska.