Relacja O3/1285; w Archiwum Yad Vashem

Irena Palenker, rocznik 1914. Pochodzi z zamożnej rodziny Poznerów. W 1935 kończy Wyższą Szkołę Muzyczną. Po wybuchu wojny jej mąż, zawodowy oficer, zostaje uwięziony w oflagu w Woldenbergu. Irena z rodzicami przenosi się do getta. Pod koniec 1940 współorganizuje w getcie wraz z Haliną Przedborską Koło Rezerwistek, grupujące żony polskich oficerów; wspierają oficerskie rodziny w sprawach bytowych. Rodzice Ireny giną w czasie Wielkiej Akcji. Siostra – Jadwiga Pozner – współpracuje z Januszem Korczakiem; ginie w Treblince. Irenie udaje się zdobyć „numerek życia”, chroniący przed wysiedleniem. We wrześniu 1942 przeżywa cztery dni na Umschlagplatz. Zostaje wyprowadzona przez pielęgniarkę, siostrę Gołąb. W styczniu Irena ucieka na aryjską stronę, głównie z pomocą Marii Litwin. Zmienia kryjówki; znajduje bezpieczny dom na Żoliborzu, u Leonii Gutowskiej. Po upadku powstania Irenie udaje się wydostać z obozu w Pruszkowie, dociera do Krakowa. Zostaje aresztowana i grozi jej rozstrzelanie – ratuje ją ukraiński policjant. Przechodzi przez obóz pracy w Prądniku.
W 1957 Irena wyjeżdża z mężem do Izraela. Umiera w 2005 roku.
Relację spisał w 1959 Józef Spinc.