Relacja 301-2561; w Archiwum ŻIH
- Helena
- Diamand
- relacja
- nie
- tuż po wojnie
- polski
-
Autorka, rocznik 1899, w czasie wybuchu wojny mieszkała we Lwowie; jej ojciec był posłem na sejm austriacki, a po odzyskaniu niepodległości na Sejm RP. 13 września 1942 roku na aryjskich papierach Helena Diamand wyjechała do Warszawy, gdzie dzięki ukrywała się u znajomych nazwiskiem Wolman. Na życie zarabiała korepetycjami, m.in. na tajnych kompletach w bursie RGO na Czarnieckiego 43. Powstanie warszawskie przeżyła na Żoliborzu; następnie została wywieziona do wsi Rzędowice niedaleko Częstochowy. Relacja spisana 2 czerwca 1947 roku przez Idę Gliksztajn.
-
Powiązani ludzie:
-
Diamand
Helena
Córka Hermana Diamanda, posła PPS do parlamentu austriackiego i sejmu polskiego i Herminy z domu Lazarus. Doktor che...
-
Kott
Jan
Znany literat. Znajomy Heleny Diamand. Doradził jej doniesienie na szmalcowniczkę do organizacji podziemnej.
Powiązane miejsca:
-
Park Żeromskiego
Różne schrony w okresie powstania warszawskiego, m.in. fort w Parku Żeromskiego.
-
Nieznana
Miejsce kupna fałszywych kennkart od urzędników magistratu.
-
Nieznana
Mieszkanie przyjaciół Heleny Diamand Wolmanów, u których zamieszkała po ucieczce ze Lwowa.
-
Nieznana
Mieszkanie dentystki, u której pracowała Helena Diamand jako nauczycielka dzieci.
-
Nieznana
Miejsce szantażu Heleny Diamand przez nieznaną dziewczynę.
-
Nieznana
Ulica pod murem getta, którą Helena Diamand przechodziła codziennie, obserwując wydarzenia powstania w getcie.
-
Nieznana
Mieszkanie, którego właścicielka ukrywała Żydów, a z czasem zaczęła ciągnąć z tego zyski, posuwając się do szantażu.
-
Diamand
Helena