Relacja 301-4110; w Archiwum ŻIH

Relacja dziecięca, spisana 9 sierpnia 1948. Autorka, rocznik 1935, przed wojną mieszkała wraz z rodziną w Skarżysku-Kamiennej. W 1942 roku jej najstarszy, piętnastoletni brat, zabrał ją do Warszawy, gdzie podrzucił ją w kościele - podawała się za Barbarę Ślązak z Mielca. Najpierw opiekował się nią siostra księdza na plebanii, a następnie oddano ją pod opiekę niejakiej pani Przybysz, która zabrała ją na posterunek policji granatowej. Tam jeden z policjantów zaprowadził ją do RGO. Dziewczynka przebywała w zakładzie na Czerniakowskiej do powstania warszawskiego; opiekował się nią anonimowy pan. Po wojnie odnalazł ją brat.