Relacja 301-4380; w Archiwum ŻIH

Autorka, rocznik 1916, w momencie wybuchu wojny mieszkała w Dobrem, pow. Mińsk Mazowiecki. 12 października 1942 roku została wysiedlona z rodziną do Stanisławowa, skąd uciekli na wieś. Następnie ukrywali się pod Rembertowem; dzięki pomocy niejakiego Wieczorka autorka załatwiła fałszywe papiery dla siebie, męża i dziecka. Mieszkańcy wsi oskarżyli Wieczorka o ukrywanie Żydów - autorce i jej najbliższym udało się uciec. Mąż z dzieckiem zostali na wsi, zaś Sonia Powonzek wynajęła mieszkanie w Warszawie. Ukrywała się kolejno w Warszawie, Wołominie i Tłuszczu, a następnie wyjechała pod Białystok, gdzie doczekała wyzwolenia. Relacja spisana przez Klarę Mirską 12 maja 1949 roku.