Kiedy młoty Niemców kopiących okopy waliły już...

Kiedy młoty Niemców kopiących okopy waliły już w ściany piwnicy, w której ukrywali się Żydzi, wydarzył się cud. W przerwie obiadowej Niemców przybyła grupa dowodzona przez Alę Margolis, która w porozumieniu z dr Inką Szwajger i doktorem Świtalem zorganizowała akcję "Polskiego Czerwonego Krzyża". Pod pretekstem wyprowadzenia ze zburzonego miasta grupy chorych na tyfus i rannych przybyli oni do ukrywających się bojowców. Tych, których wygląd był zdecydowanie semicki, obandażowano i ułożono na noszach. Pozostali włożyli opaski Czerwonego Krzyża i jako sanitariusze nieśli na noszach "chorych".

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.