Ulica warszawska, zawsze ruchliwa, opustoszała...

Ulica warszawska, zawsze ruchliwa, opustoszała. Cisza zalegała getto. Z rana pędzono do pracy, by nie kręcono się po ulicy. Co pewien czas cisze przerywały krzyki rozpaczy matek i dzieci, które łapano, wrzucano na wozy i zawożono na Umschlagplatz. Tam ładowano ludzi do wagonów jadących na wschód.

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.