Ludzie dostali obłędu. Pragnęli być sami, bez...

Ludzie dostali obłędu. Pragnęli być sami, bez rodzin, aby łatwiej było im się uratować od zagłady. Żyli oni w ciągłej trwodze przed blokadami, myśląc tylko o znalezieniu kryjówki, aby się schować. Zaczęto masowo popełniać samobójstwa, często całymi rodzinami. Większość ludzi stale nosiła przy sobie truciznę, aby na wypadek wysiedlenia skończyć ze sobą na miejscu, unikając mąk tułaczki.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)