Pewnego razu kierownik kantyny SS na Żoliborzu...

Pewnego razu kierownik kantyny SS na Żoliborzu zauważył, że na wóz parokonny załadowano zbyt dużo piasku. Oburzył się i kazał trochę odsypać, mówiąc: „man musa doch mit dan Tierenstwa Mitleid haben, das sind doch keine Juden“ (tłum. Trzeba mieć trochę litości dla zwierząt, przecież to nie są Żydzi).

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)