Znów mieszkańcy getta muszą się przeprowadzać....

Znów mieszkańcy getta muszą się przeprowadzać. Nie są to takie przeprowadzki jak dawniej, kiedy na ulicach pojawiały się setki zapełnionych wozów. Ludzie wtedy zabierali cały swój dobytek. Teraz nie brali ze sobą prawie nic. Opuszczali domy, w których się urodzili, mieszkali dziesiątki lat, gdzie gromadzili tysiące drobiazgów, gdzie był dorobek ich życia, opuszczali je z małym węzełkiem w ręku, z paroma warstwami ubrań. Wychodzili ze ściśniętymi gardłami i suchymi oczami, niezdolnymi już do płaczu.

Pamiętniki Żydów; sygn.302/27; w Archiwum ŻIH;

Pamiętnik zawiera informacje o różnych aspektach życia w getcie
warszawskim: wewnętrzne więzienie w getcie, przymusowa dezynfekcja, działalność agentów gestapo (tzw. trzynastki) oraz przedsiębiorców Kona i Hellera, przesiedlenia ludności z prowincji, działalność komitetów domowych, rozwarstwienie społeczne ludności getta, szmugiel żywności, konfiskata futer, zmniejszanie granic getta, wystawy sztuki, przesiedlenie Cyganów do getta. Fragmenty o charakterze informacyjnym przeplatają się ze zbeletryzowaną narracją, poświęconą przeżyciom.
Autor (ur. 1915) był z zawodu artystą-malarzem, a podczas okupacji funkcjonariuszem Żydowskiej Służby Porządkowej w getcie warszawskim. Jak wynika z posłowia do pamiętnika, podczas powstania w getcie wydostał się na tzw. aryjską stronę, a po powstaniu warszawskim został wywieziony do Sachsenhausen. W 1945 r. przekazał pamiętnik Żydowskiej Komisji Histo-rycznej w Warszawie. Zmarł we Francji w 1955 r.