Na wiadomość, że Artur został zabrany, Ewa pos...
- TAK
-
Na wiadomość, że Artur został zabrany, Ewa postanawia go uwolnić. Prosi kolejno Schultza i Michaela. Za Arturem wstawia się też Olek. Na próżno. Pierwsza partia wybranych robotników odjeżdża na Umschlag. Policjant Perlmuter pozwala Ewie pożegnać się z Arturem. Umawiają się, że Artur zeskoczy z jadącej ciężarówki. Ma mu pomóc polski robotnik- Graczyk. Nagle Perlmuter otwiera drzwi i pozwala im uciec. Wybiegają na podwórze. Z Vernichtungskommando wraca Michael. Okazuje się, że pociągi do Lublina już odjechały i nie potrzeba więcej ludzi. Wszyscy, którzy mieli jechać z szopu Schultza będą zwolnieni, wrócą także ci, którzy są już na Umschlagu. Do Ewy i Artura podchodzi Graczyk i proponuje Arturowi przejście na stronę aryjską. Wacha jest już opłacona. Ewa namawia męża na przejście. Artur decyduje się i przechodzi bez żadnych przygotowań.
- 1942-11-11
- 1942-11-11
- w getcie
- działania Niemców, życie prywatne / życie codzienne
- Polacy, policja żydowska, próby ratunku, szopy, wyjście z getta, wysiedlenie
-
Powiązane źródła:
-
Szajn-Lewin, Ewa, Eugenia, W getcie warszawskim, lipiec 1942-kwiecień 1943
- [s., 42-44]
-
Powiązani ludzie:
-
Perlmuter
Nieznane
Ocalił swego synka z kotła na Miłej. Pomógł uciec Arturowi Lewinowi.
-
Konarski
Aleksander (Olek)
Żydowski kierownik w szopie Schultza. Szkolny kolega Schultza. Zabity w getcie przez SS.
-
Lewin
Ewa Eugenia
Przed wojną dziennikarka. Jako Giza Szen opublikowała powieść "Życie na nowo". Zatrudniona w czasie pierws...
-
Lewin
Artur Aron
Inżynier tekstylny. W czasie pierwszej akcji zatrudniony w szopie Schultza, przy Ogrodowej 27. Od 11-11-42 na stroni...
-
Michael
Nieznane
Jeden z dyrektorów fabryki Schultza.
-
Schultz
Karl Georg
Pochodził z Aleksandrowa Łódzkiego. Dyrektor szopu. Obecny przy selekcji swoich robotników w czasie I akcji. Obecny...
-
Perlmuter
Nieznane