Imię: Stefan(Ludwik?) Nazwisko: Lubliner

Syn prawnika ze wschodniej Galicji, po skończeniu studiów spędził kilka lat w Prokuraturze Generalnej. Praktykę rozpoczął na kilka lat przed wojną. Podczas okupacji udziela lekcji niemieckiego. W Departamencie Prawnym zajmuje się komunikacją z Niemcami. W 1942 ucieka na stronę aryjską, lecz nie jest wystarczająco ostrożny i w październiku 1942 znajduje się na Pawiaku. Miał być przeniesiony do więzienia żydowskiego na Gęsią, myślał jednak że wiozą go na egzekucję i zaczął śpiewać hymn Polski. Został zmasakrowany przez Niemców jeden z nich przyłożył mu pistolet do głowy i powiedział by jeszcze zaśpiewał. Lubinger pobity i skopany jeszcze raz zaśpiewał- Jeszcze Polska nie zginęła. Padł strzał.

Przypominał mi słonia.