Imię: Irena Nazwisko: Schultz

urodzona w Warszawie 28 marca 1902 roku, zmarła 5 września 1983 roku w Warszawie w wieku 81 lat; studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Kijowie, dokąd jej rodzina wyjechała przed I wojną światową; zamieszkała w Warszawie, ul. Wspólna 54/27; od 1932 roku pracowała z Ireną Sendlerową w Obywatelskim Komitecie Pomocy Społecznej – niosła pomoc zwłaszcza bezrobotnym, działalność tą patronowała profesor Helena Radlińska; od samego początku wojny wzięła udział w organizowanej przez Irenę Sendlerową pomocy dla prześladowanej ludności żydowskiej; była łączniczką na terenie getta – przenosiła odzież, pieniądze, dokumenty „aryjskie”, żywność, leki itp.; brała czynny udział w ratowaniu dzieci żydowskich, współpracując z „Centosem” (instytucja opiekująca się dziećmi), „Komitetem Pomocy Żydom” i gminą żydowską, a podczas likwidacji getta była jedną z nielicznych, która wyprowadzała dzieci z getta na stronę aryjską; dom jej był jednym z punktów „Pogotowia Ratunkowego” w sprawach nocowania, wyszukiwania stałego schronienia; uratowała „prywatnie” m.in. żonę i dwie asystentki profesora Witwickiego oraz dr Mayera Adama; w październiku 1942 roku pojechała do Lwowa, aby zdobyć puste blankiety do sporządzenia fałszywych metryk dla kilkunastu osób pochodzenia żydowskiego; znana z wybitnych uczuć humanitarnych oraz swoich bardzo radykalnych poglądów lewicowych; zupełnie prywatnie ratowała wiele osób ze świata lekarskiego i profesorów Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 1939-44 opiekunka społeczna, współpracownik pisma „Opiekun Społeczny”; wyzwolenie zastało ją we Wrocławiu, dokąd została wywieziona z matką na roboty; po wojnie trudniła się dziennikarstwem pracując m.in. w „Słowie Polskim”, „Życiu Warszawy”, „Przyjaciółce”, pisywała również liryki i wiersze dla dzieci, była autorką wielu ilustracji książkowych oraz rysunków dla gazet; odznaczona została przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.

dane dotyczące życia Ireny przed i po wojnie pochodzą od bratanicy Ireny – redaktor Hanny Hartwig. s.12