Imię: Emil Nazwisko: Siedenwerg

Emil Siedenwerg urodził się w Tarnowie 12 kwietnia 1934 roku. Jego ojciec był adwokatem. Po wybuchy wojny Emil razem z rodzicami uciekł do Lwowa, potem przez rok - prawdopodobnie 1940 - przebywał w Hancewiczach na Polesiu (jego ojciec otrzymał tam posadę buchaltera). Początek wojny Niemiec i ZSRR zaskoczył go we Lwowie, w którym akurat przebywał na wakacjach. Od tego czasu nie widział już więcej rodziców i brata. Razem z dziadkami uciekł ze Lwowa do Tarnowa. Mieszkał w getcie tarnowskim. Przed drugim wysiedleniem uciekł z getta razem z babcią. Ukrywał się potem u chłopa Marszałka. Wkrótce musiał jednak wrócić do getta, w którym przeżył, jak relacjonuje, "wszystkie akcje". Po drugiej akcji znów wyszedł z getta, tym razem z dziadkiem, i uciekł razem z panią Kochlewską do Warszawy, a później do Miłosnej koło Warszawy. Powstanie warszawskie przeżył ukryty u pani Kołodziejczykowej. Po upadku powstania przebywał pewien czas w Pruszkowie, po czym udał się dalej - ukrywał się po wsiach u różnych chłopów. We wsi Jachimowicze został rozpoznany jako Żyd. Nie został jednak wydany gestapo przez sołtysa wsi, który obawiał się Sowietów. Ci ostatni przyszli do Jachimowicz trzy dni po tym wydarzeniu. Po wojnie zamieszkał w Domu Dziecka w Krakowie, w momencie spisywania relacji był uczniem piątej klasy.