Imię: Ludwika Nazwisko: Wiśniewska

w latach 1930 mieszkała wraz z matką w Warszawie przy ul. Lubelskiej 32, gdzie wynajmowali pokój Państwo Gronowscy; zimą 1940 roku zamieszkała na Solcu; w 1941 roku zamieszkała na ul. Stalowej 41, wtedy też wyszła za mąż; razem z mężem prowadziła owocarnię na ul. Stalowej; pod koniec 1941 roku otrzymała list od ludzi, u których mieszkali Gronowscy, z pytaniem czy nie zaopiekowałaby się ona dzieckiem Gronowskich – Krystyną, po którą pojechała do Lwowa; następnie pod koniec 1941 roku zamieszkała z mężem i Krysią u Ewy Purgacz przy ul. Sułkowskiego; zameldowała Krysię u siebie i posłała do szkoły; przeprowadziła się z rodziną ze względów bezpieczeństwa na ul. Pańską 51; na początek roku 1944 ciężko zachorowała i trafiła do szpitala, na czas jej pobytu w szpitalu (2 miesiące) oddali Krysię do zakładu do sióstr zakonnych przy ul. Chełmskiej; podczas Powstania Warszawskiego uciekli na Stare Miasto; 16 września 1944 roku zostali przepędzeni przez Niemców do obozu w Pruszkowie, stamtąd dostali się do transport osób przeznaczonych do Niemiec na roboty i znaleźli się w Bawarii; po powrocie z obozu pracy w Bawarii zamieszkali u Alicji Heczko w maleńkim pokoju; posłała Krysię do szkoły baletowej do Gimnazjum Rzeszotowskiej; po wojnie doczekała się własnego mieszkania na ul. Zbarskiej; w 1950 roku przyjechał do niej Aleksander Gronowski po córkę, gdyż rodzice Krysi postanowili zostać w Izraelu; w 1958 rozstanie z Krysią było dla niej dużym ciosem, ale w 1962 roku Krysia przyjechała do Polski ją; nie miała własnych dzieci, dlatego traktowała Krysię Gronowską jak własną córkę; obecnie zamieszkała w Warszawie, ul. Handlowa 1/3 m 39.