Imię: Binem Nazwisko: Motyl

W momencie wybuchu wojny pracował w Związku Spółdzielni Kredytowych. Przed wojną i w początkowym okresie tworzenia getta mieszkał przy ulicy Śliskiej 18.
Miał żonę Nadzię Motyl i małą córeczkę. Po raz ostatni widział dziecko 10 września 1943, gdy chcąc uratować je przed selekcją, na Umschlagpatz, powierzył ją kobiecie mieszkającej na ul. Miłej 52. Gdy po kilku dniach próbował ją odnaleźć okazało się, że zostałą zabrana przez Niemców. W jego wspomnieniach pozostało to najczarniejszym dniem w jego życiu.
Przez cały okres wojny prowadził aktywną działalność gospodarczą. Po początkowym zdezorientowaniu, szybko przystosował się do zaistniałej sytuacji i zaczął szukać sposobów na utrzymanie rodziny. Zarabiał głównie dzięki szmuglowi. W 1942 roku, gdy getto było już szczelnie zamknięte, stworzył wraz ze wspólnikami, metę szmuglerską na ulicy Świętojerskiej. Pomógł w przerzuceniu przez nią na aryjską stronę bardzo wielu Żydów.

Wiele razy podkreśla jak to jego naiwność i niedocenianie powagi sytuacji uratowały mu życie. I choć na początku była to prawda, w późniejszym okresie wojny zdawał się być jednym z najbardziej przedsiębiorczych i zaradnych ludzi w getcie.
Wielokrotnie podkreśla, że największą tragedią tego okresu była dla niego utrata ukochanej córeczki.