Imię: Izaak Nazwisko: Diamentsztejn

Mężczyzna średniego wzrostu, szatyn o okrągłej twarzy i piwnych oczach (dane z dowodu osobistego). Syn Dawida i Frajdy. Rodzina nie była zamożna. Ojciec zmarł w 1916 r. Izaak ukończył jednak szkoły, pomimo ciężkich warunków materialnych. Opłacał szkołę z korepetycji. W 1921 r. zaczął naukę w Wyższej Szkole Budowy Maszyn im Wawelberga. Nie starczyło mu funduszy i musiał rzucić szkołę. Uczył się dalej sam buchalterii, pisania na maszynie i innych prac biurowych. Dostał pracę w biurze Towarzystwa Metalurgicznego Bracia Czerniak i Spółka. Ciągle awansował, ok. 1935 r. był już kierownikiem wydziału. Po pracy dorabiał jako ajent firmy Schlesinger i S-ka. Około 1937 r. ożenił się z Ruchlą (Nina). W 1929 r. urodziła się im córka Lea (Lilka). Po wkroczeniu Niemców do Warszawy, aż do listopada 1940 r., nadal chodził do pracy. Kiedy utworzono getto, ul. Zielna 42, gdzie mieściło się biuro, znalazła się poza gettem. Firma została zlikwidowana przez właścicieli. Izaak miał spore oszczędności, 2000 złotych dolarów i biżuterię. Ul. Karmelicka, gdzie mieszkał, znalazła się w getcie. Przez dwa lata getta, Izaak był sekretarzem Komitetu Domowego, który zajmował się pomaganiem biednym. Dostał się do pracy w firmie Braci Puterman, na Pawiej 40. Znów zaczął zarabiać. Opłacał codzienne obiady dla dwojga biednych dzieci (8-11 lat). 1 sierpnia 1942 r. dostał się, za 5000 zł do szopu Toebbensa, na Prostej 14, jako magazynier, a kilka dni później przeprowadził się, z żoną i córką, do budynku dla pracowników, na Waliców. Ciągle jeszcze miał spore oszczędności z przed wojny (1960 dolarów w złocie), 28000 zł w Banku Emigracyjnym i biżuterię. Dolary schował w skrytce, a banknoty wydawał. Biżuterię trzymała przy sobie żona. 13 sierpnia żona i córka zostały w domu. Tego dnia rano Niemcy, pod nieobecność mężów, zabrali rodziny pracowników na Umschlagplatz. W tym żonę i córkę Izaaka. Pod koniec roku znalazł nową partnerkę, 24-letnią Blankę. Udało mu się przejść wszystkie następne selekcje w szopie, ale zaczął myśleć o przejściu na stronę aryjską. Miał jeszcze sporo ukrytych dolarów. 25 stycznia 1943 r. rzucił pracę (cały czas przebywając na terenie szopu) i zaczął szukać miejsca za murami. (brak strony nr 28). Dopiero 5 maja, wydostał się z getta. Pojechał do Tworek, do pp. Smogorzewskich, gdzie spotkał się z Blanką. Po kilku dniach przenieśli się do Otrębus, do pp. Małkiewiczów. Zimę spędzili w Tworkach, a wiosną 1944 r. wrócili do Otrębus. 16 stycznia 1945 r. Otrebusy zostały wyzwolone. Po wojnie Izaak (nie wcześniej niż 11.1947) wyemigrował do Stanów i stał się obywatelem amerykańskim.

W Dzienniku Izaaka Diamentsztejna brak fotokopii str. 28 części 1. Być może tam jest szczegółowy opis Blanki i sposób jej wyjścia z getta.