Imię: Lolek [Leonard] Nazwisko: Chill

Syn adwokata ze Lwowa, Samuela Chilla. W czasie okupacji ukrywał się z ojcem w Warszawie po stronie aryjskiej. Zaczął ich szantażować polski policjant, więc znaleźli nowe schronienie, na Saskiej Kępie u dozorcy na ul. Berezyńskiej. Ale wcześniej ojciec został aresztowany, czego świadkiem był, z daleka, Lolek. Sam poszedł na Saską Kępę. Miał wtedy 12 lat. Utrzymywał się z obnośnej sprzedaży warzyw kupowanych na targu. Kiedy sprzedawał je okolicznym mieszkańcom, poznał sąsiadkę, której mąż, polski oficer, przebywał na zachodzie. Kobieta przyjęła go do siebie i traktowała jak syna. 1 czerwca 1944 r. u dozorcy, w domu na przeciwko, zjawił się Samuel Chill, który razem z kolegami uciekł z Pawiaka. Gospodyni zaoferowała schronienie Samuelowi. Ojciec i syn przez kilka dni byli razem, później ojciec się wyprowadził, nie chcąc narażać syna na niebezpieczeństwo. Już więcej się nie zobaczyli. Po pewnym czasie Lolek dowiedział się, że ojciec został zastrzelony podczas spaceru po Saskiej Kępie, a jego towarzysz, również uciekinier z Pawiaka, został zatrzymany. Przez pewien czas Lolek i jego opiekunka bali się, że zostaną wydani. Nic takiego się nie stało. Skontaktował się z nim drugi przyjaciel ojca z Pawiaka, Julian Hirshaut, który zaopiekował się chłopcem po wyzwoleniu. Hirshaut i jego druga zona Hanka wychowywali Lolka przez kolejne dwa lata. Odnaleźli jego matkę, która ocalała w Kanadzie. Matka zażądała, żeby do niej przyjechał.

Julian Hirshaut, autor książki "Ciemne noce Pawiaka", który opisuje m.in. losy Samuela Chilla, napisał, że Samuel pochodził ze Lwowa. Leonard Chill, w wywiadzie USC 36963, podaje, że mieszkali w Wilnie.