Imię: Heniek Nazwisko: Kagan

Ojciec, Izrael Kagan, był stolarzem, matka haftowała wojskowe pagony. Miał młodszego brata (imię nieczytelne), którym się opiekował, woził na spacer, później do przedszkola. Sam chodził do szkoły i po lekcjach nie miał czasu dla siebie. Kiedy wybuchła wojna przestał chodzić do szkoły, zajął się zdobywaniem chleba, handlował papierosami. W getcie rodzina znalazła mieszkanie na ul. Ciasnej. Żyli ze sprzedaży dobytku. Głodowali. Heniek zachorował na tyfus, podczas jego choroby ojciec zmarł z głodu. Heniek wyzdrowiał, ale był bardzo słaby. Kiedy doszedł do siebie uciekł z getta. Złapali go Niemcy i zaprowadzili do getta. Uciekł drugi raz, tym razem go nie złapali. Pojechał na wieś w okolice Białej Podlaskiej. Poszedł do pracy u gospodarza, podał się za Polaka. Pasał krowy żeby zarobić na chleb. We wsi była obława na Żydów, widział jak zabito dwóch. Poszedł dalej, zatrzymał się w folwarku Witulin. Spotkał tam innych pracowników żydowskich, został z nimi i czuł się wśród nich bardzo dobrze. Któregoś dnia wziął trochę kartofli i pojechał do Warszawy aby dostać się do getta. Dostarczył je do getta (brak opisu w jaki sposób). Kiedy wrócił do folwarku nie zastał już w nim Żydów, zostali wywiezieni. Poszedł więc do innego gospodarza. Ten mieszkał tylko z matką, miał sklep w innej wiosce. Heniek zastępował go w pracach na roli. Pewnego dnia dowiedział się, że w getcie warszawskim wybuchło powstanie. W tym gospodarstwie doczekał wyzwolenia. Natychmiast pojechał do Warszawy, wozem konnym. Nikogo z rodziny nie znalazł, wrócił do gospodarza na wieś, na kilka kolejnych miesięcy/lat. Kiedy dowiedział się o kibucu w Warszawie, wstąpił do niego. Oczekiwał wyjazdu do Palestyny.

Witulin do 1952 r. znajdował się w gminie Leśna-Podlaska.