Relacja Bat-Ami Sztrochman; sygn. 4902; w Archiwum Ghetto Fighters' House

"Relacja z kolekcji Benjamina Tenego". Pisana 16.08.1946 r. w kibucu Haszomer Hacai w Polsce. Jedenastoletnia wtedy dziewczynka do getta poszła z rodzicami i bratem. Ojciec zmarł z głodu, a matka z bratem zostali zabrani do transportu. Bat-Ami postanowiła sama wyjść z getta. Poszła do koleżanki matki (nazwisko nieznane), po stronie aryjskiej. Została przyjęta ze łzami w oczach. Ze względów bezpieczeństwa szukano dla niej miejsca poza Warszawą. Ami nie mieszkała długo ani w Urlach, ani w Warszawie, ani w Baniosze. Trafiła do Błonia, do wiejskiej rodziny. Posłali ją do szkoły, kazali też ciężko pracować na polu i w domu. Kiedy skończyła szkołę powszechną, poszła do burmistrza miasteczka, a on przyznał jej stypendium. Tym czasem Niemcy ogłosili kapitulację. Opiekunka wystarała się dla niej o miejsce w internacie w Warszawie. Po ukończeniu zajęć szkolnych, w czerwcu 1946 r., odnalazł ją starszy brat, który wrócił z Rosji. Zabrał Ami do Szczecina. Tam wstąpiła do kibucu Haszomer-Hacair i postanowiła wyjechać do Palestyny.

The Ghetto Fighters' House Archive
D. N. Western Galilee 25220
Israel