Pani B. zabroniła Margaricie płakać, dziewczyn...

Pani B. zabroniła Margaricie płakać, dziewczynka zaczęła się moczyć w nocy. Starała się za wszelką cenę do tego nie dopuścić, bo pani B. biła ją z tego powodu – uważała, że to wina lenistwa Margarity. Margarita poprosiła Bożenkę, żeby nauczyła ją modlitw. Rodzina nie chodziła do kościoła, ale kiedy pani B. zauważyła, że Margarita modli się w łóżku, zaczęła na nią krzyczeć i zakazywać jej tego, twierdząc, że to świętokradztwo. Bożenka starała się wyjaśnić matce, że Margarita modli się szczerze, ale matka nie uwierzyła, a Margarita ze strachu przed kolejnym bolesnym laniem zaczęła się modlić w milczeniu. W mieszkaniu pojawił się młody człowiek, pan Józio, który wyjaśnił Margaricie, że ma wybór, może zostać u pani B. lub przenieść się do klasztoru. Pani B. nie opuściła ich ani na chwilę, zaczęła przymilnie wypytywać Margaritę, czy nie jest jej dobrze, straszyła ją też rzekomo ciężkimi warunkami u zakonnic; nie chciała stracić źródła zarobków, związanych z ukrywaniem Margarity. Dziewczynka bała się powiedzieć, że chcę się wyprowadzić, wiedziała, że pani B. pobije ją za to po wyjściu pana Józia. Błagała przez cały czas wzrokiem, wydawało jej się, że pan Józio ją zrozumie. Powiedziała cicho, że chce zostać u pani B. Józio wyszedł i nie pojawił się ponownie.