Imię: Mieczysław Nazwisko: Miron

Absolwent politechniki Warszawskiej, inż. chemii. Syn Dawida. Brat Cecylii (Grymińska), Leopolda, Juliana, Józefa i Benedykta. Mąż Marii z domu Podbór, ojciec Danuty i Jerzego. Nie mógł otrzymać pracy w przemyśle chemicznym ze względu na swoje żydowskie pochodzenie. Został przedstawicielem Wileńskiej Garbarni. W budynku, w którym mieszkał z rodzina znajdował się skład skór należących do Garbarni. W 1939 r. wyjechali z dziećmi do Międzyrzeca Podlaskiego, gdzie mieszkały ich rodziny. Jedna z sióstr żony Ada Małaczyńska uciekła z mężem i dziećmi z Poznania i zamieszkała w ich mieszkaniu w Warszawie. Po dwóch tygodniach wrócili jednak do Warszawy. Udało mu się część skór pociąć na rękawiczki, część z tego spieniężyć, a resztę ukryć. Jednak Niemcy nie dawali im spokoju. Uciekli na cztery miesiące do Otwocka, gdzie zamieszkali w pensjonacie. W styczniu 1941 r. wrócili do Warszawy i zamieszkali u kuzynów na ul. Nalewki. Żyli ze sprzedaży rękawiczek. W 1942 r. dostali się do szopy futrzarskiej, na ul. Nowolipie 80. Codziennie zabierali do pracy dwoje swoich dzieci, Danusię i Jerzego. `Dzieci przebywały w jednym z frontowych mieszkań budynku. Jeden z dwóch pokoi tego mieszkania był zastawiony szafą, tworząc kryjówkę. Chowało się w niej, w czasie przeprowadzanych selekcji, wiele osób. Pod koniec sierpnia udało im się wysłać dzieci z getta. Najpierw do ich starego mieszkania, gdzie mieszkała siostra żony, a później na wieś pod Lublinem. We wrześniu sami wyszli z getta. Mieczysław przeszedł bez problemu z placówką. Udał się na Grójecką, do mieszkania Polki, która zgodziła się przyjąć go jako sublokatora za sumę 5000 zł. Nosił już wtedy fałszywe nazwisko. Kilka razy był ofiarą szantażu na ulicy. Musiał zmienić miejsce zamieszkania i przeprowadził się na Bonifraterską. Zmienił nazwisko na Klimczuk, ukrywający się były oficer WP. Tutaj też został złapany na ulicy, rozebrany, a szmalcownicy zażądali miesięcznego haraczu. Trudno było znaleźć dla niego nowe miejsce. W sierpniu 1943 r. pojechał do Włoch, pod Warszawę do domu letniego Wróblów, gdzie przebywał też jego syn. Następnego dnia po jego przyjeździe, przyszli do domu Niemcy w poszukiwaniu innego Żyda, który ukrywał się na aryjskich dokumentach na parterze domu. . Przeprowadzili rewizję w całym domu. Mieczysław okazał swoje dokumenty. Swój pobyt uzasadnił przyjazdem po zakup kwiatów. Niemcy postanowili zabrać go na posterunek. Po wyjściu przez furtkę, Mieczysław zaczął uciekać. Został zastrzelony na miejscu. Na oczach syna.