W celi żydowskiej, klatce żelaznej, siedziało...

W celi żydowskiej, klatce żelaznej, siedziało 12 osób. Siedzieć wolno było na krzesłach, tyłem do drzwi. W kącie były zakrwawione bandaże. Grała muzyka z gramofonu. Za plecami przechodzili gestapowcy. W klatce siedzieli matka i ojczym Aleksandra Messinga. Oprócz nich Goldberg, siedzący od dawna i nerwowy. Kobieta z pobitą twarzą, którą zgarnięto z ulicy bo ktoś na nią pokazał palcem, zostawiła małe dziecko zamknięte w mieszkaniu. Chudy zarośnięty Żyd, Bick, który pracował u gestapowców. Słychać było ludzkie krzyki. Ta cela była beznadziejna. Matka Aleksandra wcześniej była więziona na Daniłowiczowskiej, na Gęsiej. Była też na Umschalaplatzu. Wiele razy patrzyła na śmierć. Nie spała w nocy. Rano rozpoczęły się przesłuchania. Szło się korytarzem do pokoju, w którym siedziały trzy osoby. Jedna tylko pisała (przystojny blondyn w średnim wieku, Niemiec), agent Polak, były seminarzysta, oraz gruby Niemiec. Polak zadawał pytania z religii, wywijał szpicrutą, krzyczał, że matka Aleksandra jest Żydówką. Później zadawał pytania o całe życie. Matka podawała nazwiska ludzi zmarłych, mówiła po rosyjsku. Wojciechowska, zabrana razem z matką Aleksandra z Nowego Światu, flirtowała z polskim byłym seminarzystą, Hermanowa, Żydówka, mówiła, że jest krawcową, Tadeusz twierdził, że jest szoferem. W celi leżało dwóch skatowanych ludzi, którzy nie chcieli przyznać się, że są Żydami. Lamparska z córką, Wojciechowska i matka Aleksandra zostały zaprowadzone do różnych cel. W celi matki Aleksandra był wesoły Francuz złapany w Paryżu i przywieziony na roboty do Polski, ponownie zatrzymany w Polsce. Śmiał się, podtrzymywał wszystkich na duchu, mówił "ja im jeszcze pokażę". Później ustawiono na korytarzu dwie grupy więźniów. Po dwóch stronach. W jednej grupie byli ci, którzy mieli wyjść na wolność. W tej grupie, czteroosobowej, była matka Aleksandra. W drugiej grupie był Tadeusz, Hermanowa i nieznany straszy mężczyzna, zostali wywiezieni na Pawiak.