Imię: Lejb Nazwisko: Goldberg

Krawiec. Żonaty, jednego 10-letniego syna (ur. 1933 r.). W getcie. 18 kwietnia o 10.30 wieczorem, w sklepie na na Niskiej 8, dostał tajną wiadomość, że następnego dnia rano getto zostanie okrążone przez Niemców. Natychmiast zaniósł tę wiadomość swoim sąsiadom z Muranowskiej. Żonie i dziecku kazał zejść do piwnicy. Widział wchodzących na podwórze domu bojowców przebranych w mundury niemieckie (w ten sposób mogli się poruszać w miarę bezpiecznie), którzy ostrzegali mieszkańców przed akcją zbrojną w getcie i werbujących do wzięcia w niej udziału. Widział wyjście, z włazu kanału, znajdującego się na podwórku, dziewięciu mężczyzn ze strony aryjskiej z zaopatrzeniem w broń dla getta. Widział dwóch bojowców z szopu na Świętojerskiej 32, którzy przyszli na podwórko i postanowili przenieść stanowisko ataku na pl. Muranowski 11. Pomagał w przeniesieniu broni. Później, po 3-ciej nad ranem widział ze swojej kryjówki wkroczenie Niemców do getta, pierwsze strzały bojowców w ich kierunku na pl. Muranowskim. Rozmieszczenie patroli niemieckich osłaniających ul. Niską, gdzie swoją kwaterę miał oficer SS Konrad. Widział walkę bojowców z Niemcami na Zamenhofa róg Miłej. Ukrył się z żoną i synem w schronie w swoim budynku. Kiedy Niemcy podpalili budynek, usiłowali przedostać się, przez strychy na Miłą. Zaledwie wystawili głowy z bramy na Muranowskiej 24, usłyszeli krzyk niemiecki. Dostali się w ręce morderców. Ocalał Lejb, który nie opisuje jak zginęła jego rodzina.