Imię: Jakub Nazwisko: Miodowski

Brat Józefa. Ojciec prowadził pracownię krawiecką. Józef i Jakub mieszkali z rodzicami. Obaj należeli do PPS. Obaj zostali aresztowani 19 sierpnia 1940 r., zostali uprzedzeni o wsypie w organizacji, ale nie przypuszczali, że aresztowanie będzie tak szybko. Pod tylne wyjście pracowni ojca zajechały trzy limuzyny z wojskowymi i cywilami. Zaczęło się bicie, Niemcy nie zapytali nawet o nazwiska. Świadkami byli rodzice. Matka, która zaczęła krzyczeć, też została pobita. Okazało się, że wydała ich przyjaciółka sąsiada, który też został aresztowany. Przesłuchiwano ich na Szucha, a później przewieziono na Pawiak. Zaczął pracować w warsztacie krawieckim. Co jakiś czas wożono go na kolejne przesłuchania na Szucha i wmawiano, że to brat go wydał. Bratu Niemcy mówili to samo. Kiedy zaczęły się transporty z więzienia do Oświęcimia, został wyznaczony do transportu, jego brat również. Obu obronił przed wywózka majster Oschogalo, Niemiec, który zaręczył, że są najlepszymi fachowcami. Było to około kwietnia 1941 r. i jeszcze kilkakrotnie obaj bracia byli wyreklamowani od transportu przez majstra. W 1942 r. Niemcy wysłali Żydów z więzienia do getta i tam zabili. Nie dotyczyło to braci, ponieważ byli więźniami politycznymi, a nie "rasowymi". W 1943 r. Niemcy zainteresowali się braćmi i kazali ich zlikwidować. Tym razem uratował ich więzień, mecenas Wanat, który pracował w kancelarii. Doniósł on Niemcom, że bracia zostali rozstrzelani, akta ich zostały zlikwidowane. Bracia zostali przeniesieni z cel dla politycznych do cel dla Żydów. W grudniu 1943 r. bracia zostali przeniesieni do innej części więzienia. Razem z innymi więźniami kopali tajny podkop, przez który udało się uciec kilkunastu więźniom. Bracia nie zdążyli, w lipcu 1944 r. podkop został odkryty. Pozostałych więźniów Niemcy przeprowadzili do obozu (gdzie?). Kiedy wybuchło powstanie warszawskie, obóz oswobodzili powstańcy. Po czterech latach bracia byli znów wolni. W pierwszych dniach powstania obaj zostali ranni. Trafili do szpitala im. Jana Bożego na Bonifraterskiej. Kiedy Niemcy zaczęli bombardować szpital, zostali przewiezieni na Długą 7, później na Freta 10. Wszystkie szpitale atakowali Niemcy. Wreszcie bracia trafili do kościoła karmelitów na Krakowskim Przedmieściu, gdzie w seminarium został urządzony szpital. Po jakimś czasie obaj zostali przeniesieni do szpitala w Milanówku. Józef przeleżał w nim 9 miesięcy. Po wyzwoleniu pracował jako krawiec.