Imię: Chana Nazwisko: Rozental

Zimą 1942 r. przedostała się na stronę aryjską. Żebrała. Złapali ją granatowi policjanci i odstawili do więzienia w getcie. W więzieniu odmroziła sobie obie stopy. Gdy zabrano ja do szpitala na Leszno 1, miała już obie stopy czarne od gangreny, była wymizerowana. Stopy trzeba było amputować. Po operacji trafiła pod opiekę Marka Balina, studenta medycyny i pracownika szpitala. Balin starał się ją przywrócić do życia i odżywić. Rany zaczęły ziarninować, nabierała sił. Prosiła personel o jakąkolwiek pracę. Zaczęła cerować i szyć. Balin starał się dla niej o fotel na kółkach, żeby mogła opuścić szpital po 6-ciu miesiącach leczenia. 15 sierpnia 1942 r. Niemcy nakazali lekarzom opróżnić szpital tak, aby zostało jedynie 150 chorych. Było ich wtedy w szpitalu (chirurgicznym) ok. 600. Na wieczornym obchodzie, który prowadzili doktorzy Rothaub, Borkowski i Szenicer, miano podjąć decyzję. Na liście pacjentów znaczek "+" obok nazwiska oznaczał deportację, a znaczek "-" oznaczał pozostanie w szpitalu. Przy jej nazwisku zaznaczono "+". Po wyjściu lekarzy zaczęła głośno płakać. Lekarze nie zakończyli swojej selekcji. Nazajutrz wkroczyli Niemcy i sami zapełnili 5 furgonów chorymi.