15 sierpnia 1942 r. w szpitalu na Leszno 1 prz...

15 sierpnia 1942 r. w szpitalu na Leszno 1 przebywało ok. 600 chorych, oraz rodziny i znajomi personelu. Niemcy nakazali aby zostało jedynie 150 osób. Lżej chorzy i członkowie rodzin natychmiast się pochowali lub opuścili szpital. Zostało jednak wielu ciężko chorych, zapanowała przygnębiająca atmosfera. Na większość z pacjentów lekarze mieli wydać wyrok śmierci, czyli przeprowadzić selekcję. Ordynator, dr Amsterdamski został zabrany przez Niemców jako zakładnik. Na wieczornym obchodzie, który prowadzili doktorzy Rothaub, Borkowski i Szenicer, miano podjąć decyzję. Na liście pacjentów znaczek "+" obok nazwiska oznaczał deportację, a znaczek "-" oznaczał pozostanie w szpitalu. Lekarze przystawali przy każdym łóżku i debatowali przyciszonymi głosami po łacinie, żeby pacjent nie odczuł grozy sytuacji. Marek Balin, student medycyny i pracownik szpitala martwił się o swoją podopieczną pacjentkę, 16-letnią Chanę Rozental. Leczył dziewczynę od 6-ciu miesięcy po amputacji obu stóp. Dziewczyna leżała w sali oddzielonej kratami, pilnowana przez policjantów. Przy jej nazwisku zaznaczono "+". Po wyjściu lekarzy zaczęła głośno płakać. Lekarze nie zakończyli swojej selekcji. Nazajutrz wkroczyli Niemcy i sami zapełnili 5 furgonów chorymi. Ci, którym udało się zostać w szpitalu parę dni później również trafili na Umschlagplatz.