Czasem zdarzało się, że więzień deklarował chę...

Czasem zdarzało się, że więzień deklarował chęć złożenia dodatkowych zeznań, chcąc się ratować. W takim przypadku powiadamiano Ludwika Dobrzańskiego (Leona Gutmana), jako pisarza, ten zgłaszał to funkcjonariuszowi. Więźniowie zapisywali zeznania po polsku, tłumacze (Dobrzański lub Jerzy Salinger) tłumaczyli później zeznanie na niemiecki. Zanim jednak zeznanie docierało do rąk Gestapo, pojawiało się u odpowiednich osób na mieście, dzięki czemu z wyprzedzeniem wiedziano, kto mógł być zagrożony donosem. Więźniowie, którzy donosili na innych mieli później poważne problemy w celi; byli wskazywani strażnikom, jako ci, którzy hałasują, kradną, nie stosują się do poleceń. Rzadko zdarzało się, by ktoś chciał złożyć kolejne zeznanie.

Relacja Ireny Sendlerowej w książce "Ten jest z ojczyzny mojej".