Imię: Stanisław Nazwisko: Pawluk

Stanisław Pawluk pomagał Żydom przed wybuchem wojny i w czasie wojny. Utrzymywał kontakty z gettem, m.in. z gminą żydowską przez adwokata Wielikowskiego, który przechodził do getta tajnym przejściem z ul. Złotej 54. Prowadził, razem z żoną kawiarnię na Wielkiej 14, w której był punkt kontaktowy grupy konspiracyjnej Henryka Iwańskiego, do której należał. Z kawiarni było przejście na ul. Zielną 15, a stamtąd przejście do getta. Pawluk przejmował w administrację kamienice, których właścicielami byli Żydzi z getta (jak twierdzi autor - za zgodą właścicieli), rozbierał w nich piece, podłogi itp., a pieniądze ze sprzedaży przekazywał właścicielom do getta. Pomagał wyprowadzać ludzi z getta. Niektórych przyjmował do pomocy w administrowaniu domów. Na Brukowej 30, sam właściciel prowadził administrację budynku, który zarejestrował na Pawluka. Dzięki temu, że był inwalidą bez ręki, Żydzi zatrudnieni przez niego mogli się przy nim poruszać bezpiecznie po ulicy. Innych wywoził poza Warszawę, a pieniądze na to dawał jego zamożny teść, ojciec Ireny Janowicz. Pomógł mec. Mieczysławowi Rozenbergowi wyjechać na wschód. W czasie powstania warszawskiego, przeniósł, rannego w akcji na Starym Mieście, Arona Goldschmita do szpitala, czym uratował mu życie.