Pod koniec września 1942 r. pracownicy szopu T...

Pod koniec września 1942 r. pracownicy szopu Toebbensa z Gęsiej 16 zostali skoszarowani na Nowolipiu. Naftalemu Frankowi, jego córce Gołdzie Rotskin i wnuczce Racheli/Romie (Rachel Roth) przypadł mały pokoik w trzyizbowym mieszkaniu. Zostały w nim łóżka, pościel i naczynia po poprzednich lokatorach. Dwoje młodych ludzi poprosiło Naftalego, kohena, o udzielenie im ślubu. Ślub odbył się wieczorem na podwórzu. Modliło się 10 mężczyzn. Nad głowami młodych został rozpostarty biały tałes Naftalego imitujący chupę. Ktoś przyniósł kielich wina. Pod butami pana młodego trzasnął talerz. Mazeł Tow.
Po pracy wykupują żywność na kartki. Czasami jest konina, którą Gołda koszeruje wg przykazań, w wodzie i soli. Przydziały żywności są minimalne. Gołdzie udało się ukryć trochę odzieży z jej przedwojennego sklepu. Nowa odzież ma wyższą cenę, sprzedaje ją policjantom polskim, którzy jeszcze mają dostęp do getta. Dzięki temu może dokupić trochę żywności dla ojca i córki. Rachela/Roma zostaje wyznaczona do budowy muru na ul. Leszno. Pewnego dnia wybiera się na pocztę na Zamenhofa i odbiera list od ojca, w którym jest certyfikat dla rodziny na wyjazd do Palestyny. Bardzo się cieszy, ale matka Gołda nie chce jechać bez swoich, zabranych do transportu, trójki młodszych dzieci. Nie wyobraża sobie jak mogłaby stanąć przed mężem bez dzieci. Gołda wybiera się na Miłą, do swoich sióstr Poli i Heli, żeby się poradzić. Z tej wyprawy nie wraca. Pola i Hela zabierają Naftalego i Rachelę/Romę na Miłą.