Relacja 301-5971 w Archiwum ŻIH

1) Oświadczenie Józefy Jurkowskiej z marca 1950 r. potwierdzające, że Aleksandra Kulesza pomagała Żydom w czasie okupacji, m.in. ukrywając ich w mieszkaniu swojej matki. 2) Oświadczenie Zofii Kędzierskiej z 30.03.1950 r. o tym, że Aleksandra Kulesza została aresztowana wiosną 1944 r. przez gestapo, przebywała w więzieniu ok. 3 tygodni i uciekła, wypchnięta z samochodu przez Niemca, w czasie przewożenia na Pawiak. 3) List Cezarii Kulesza-Chłopeckiej do Pana Profesora B. Mark), z 29.01.1964 r. W tym dniu miała być rozpatrywana sprawa pomocy dla Aleksandry Kuleszy, córki autorki listu, mieszkającej w Szkocji. Autorka prosi o pomoc dla niej. 4) List Cezarii Kuleszy z 08.02.1964 r., chorej na zapalenie płuc, do Józka (nazwisko nieznane) z prośbą o udanie się do profesora (B. Mark) w celu udzielenia pomocy jej córce. 5) List M. Edelmana do M, Marka dyrektora Instytutu Żydowskiego z 08.01.1964 r. W liście Edelman pisze, że zgłasza się do niego od dłuższego czasu p. Kulesza, która podaje, że w czasie okupacji pracowała w RGO w Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych jako kierowniczka stołówki. Podaje, że w okresie okupacji razem z córką pomagała dzieciom żydowskim i ukrywającym się Żydom. Teraz potrzebne jest jej zaświadczenie o tym, dla córki Aleksandry Prackiej mieszkającej w Szkocji. Edelman pyta czy w Instytucie jest jakiś ślad tej sprawy.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl