Imię: Ignacy Nazwisko: Falk

Ignacy Falk w czasie rozpoczęcia powstania w getcie znajdował się w szopie szczotkarzy na Świętojerskiej przy Wałowej. 20.04.1943 r. do szopu zbliżyły się duże grupy Niemców. Przy wejściu wybuchła mina podłożona przez ŻOB. Niemcy zaczęli ostrzeliwać czworobok Świętojerska-Wałowa-Franciszkańska-Bonifraterska. Oddziały niemieckie, które usiłowały wkroczyć na teren szopu napotkały tak silny opór powstańców, że musiały ustąpić. Zaczęła strzelać artyleria niemiecka, miotacze ognia. Grupy bojowe ŻOB, 23-24 kwietnia postanowiły przenieść się do getta centralnego. Falk razem z kilkuset innymi Żydami ukrył się w bunkrze na Wałowej 2. Codziennie, na polecenie kierownictwa bunkru, nad ranem lub w nocy wychodził z niego, żeby zorientować się w sytuacji na zewnątrz. Napotykał błąkających się, na wpół obłąkanych ludzi. Spotkał znajomą czteroosobową rodzinę, z których jedna zawodziła jakąś pieśń. W bunkrze, pi kilku dniach, temperatura dochodziła do 40stpni C, panowała ciasnota, trudno było utrzymać porządek. Ludzie umierali z powodu uduszenia. Ludzie samowolnie zaczęli wychodzić z bunkra, żeby zaczerpnąć powietrza. To pozwoliło Niemcom wytropić bunkier. 29 kwietnia grupa Łotyszy okrążyła bunkier i obrzuciła go granatami. Pozostałych przy życiu, w tym Falka, zaprowadzili na Umschlagplatz.